خیلی دیر شد ولی بالاخره درست کردم

امیر علی جان پسرعزیزم خیلی وقت بود که قصد داشتم یه وبلاگ برات درست کنم ولی همش امروز و فردا میکردم ولی بالاخره درست کردم امیدوارم بتونم خاطرات خوبی برات بنویسم تا وقتی ایشاله بزرگ شدی با خوندنشون شاد بشی و لذت ببری عزیزم .

عزیز دلم در حال حاضر شما هفت ماهت رو به یاری خدا تموم کردی و فردا وارد ماه هشتم زندگیت میشی تو این هفت ماه تونستی احساس قشنگ مادر بودن رو به من هدیه بدی عزیزم طوری که لحظه لحظه زندگیم رو به قشنگ ترین لحظه های دنیا تبدیل کردی .

یادم میاد زمانی رو که تنها آرزوم از خدا داشتن تو بود و وقتی خدای مهربون تورو تو وجودم قرار داد معنی واقعی عشق رو بهم نشون داد وقتی دنیا اومدی و در آغوشم گرمی تنت رو حس کردم معنی واقعی معجزه رو بهم نشون داد وحالا که خدارو شکر روز به روز داری بزرگ و بزرگتر میشی معنی واقعی مادر بودن رو دارم میفهمم با وجود تو دارم میفهمم که مادرم چقدر ارزشمنده و با خنده هام خندیده و با گریه هام اشک ریخته و روز به روز بیشتر قدرش رو میدونم .

کمی هم از بابات بگم میخام بگم همه زندگی من و باباتی شیطونک من و بابایی با عشق باهم ازدواج کردیم بابات با تمام وجود عاشقم بود و حالا بعد از چند سال یه عشق جدید به زندگیمون اضافه شده که شده همه دنیای ما خنده هات گریه هات لوس بازی ها و شیطنت هات همه و همه یه عالمی داره که ایشاله هر وقت خودت بابا شدی متوجه میشی من چی میگم عزیزم .

نمیدونم چه حسیه که هر وقت دستامو روبه آسمون بلند میکنم اول از خدا سلامتی و خوشبختی تو و همه بچه های دیگه ی دنیا رو میخام دوست دارم همیشه خدا کمکم کنه تا یه جوری تربیتت کنم که همیشه و در همه حال به یاد خدا باشی که آرامش دهنده قلب هاس قربون قلب نازت برم مامانی ای خدای مهربون من نی نی م رو فقط و فقط به خودت میسپارم و بس...